aanrecht

Vanaf de jaren zestig rust er in Nederland niet !anger een taboe op seks. Ook niet op het werk. Sommige van de seksuele escapa­des in de jaren na1965 zijn zo opmerkelijk, dat ze tot in lengte van jaren in het geheugen vanvelen staan gegrift.

 

Zoals de gebeurtenis op die gedenkwaardige zondagmiddag. De wekelijkse ‘ombouw­ploeg’ die de machines nakijkt, ombouwt voor de productie van andere producten en daarnaast de machines technisch naloopt, heeft voor de lunch ‘chinees’ besteld.

Het verhaal van de elektrotechnicus uit de ploeg: ‘lk naar het portiershok om de boel in ontvangst te nemen en te betalen. Stap ik het hok binnen, hoor ik opeens vanuit het keukentje een gekreun opstijgen. lk in paniek, de portier zal toch geen hartaanval hebben gekregen?’

 

Wanneer de elektrotechnicus de keuken be­treedt, treft hij daar behalve de portier nog een andere Page werkneemster aan. Beiden verstrengeld in een innige omhelzing.  De kleren als een vormeloze prop op de grond. kortom, een naaktscène die in geen enkele Nederlandse film misstaan zou hebben.

De volgende dag prijkt er in grote letters op het mededelingenbord van de PM5 (papiermachine 5): “Wij willen ook een aanrecht!” 


Wanneer een van de medewerkers door de ploegbaas, die nog niet weet van de zondagswip, gevraagd wordt, wat hij in godsnaam met een aanrecht moet, klinkt het dubbelzinnige antwoord: “ik wil gedurende de nachtdienst ook wel eens wat klaarmaken!”

 

Onnodig te zeggen dat het aanrecht er nooit is gekomen. Wel ontvangt de vrager van zijn collega’s ter compensatie een romantisch attribuut voor de lange winternachten: een “Vögelnhaus” , voor dertig harde marken gekocht in Goch en door de elektrotechnische dienst voorzien van een flikkerende kerstverlichting…